Μου συμβαίνει πολύ συχνά να συναντάω ανθρώπους που ανέχονται κακές συμπεριφορές. Ανέχονται ανθρώπους να κλέβουν ή να αδικούν τους γύρω τους.
Αυτό συμβαίνει στην οικογένειά τους, συμβαίνει στη δουλειά τους. Νιώθουν, ότι επειδή είναι καλοί άνθρωποι δεν πρέπει να αντιδράσουν. Νιώθουν ότι δεν πρέπει να το επικοινωνήσουν και να βρουν ένα τρόπο να σταματήσει αυτό να συμβαίνει.
Κατά τη δική μου γνώμη, καλοί άνθρωποι είμαστε όταν βοηθάμε τον κόσμο να γίνει καλύτερος.
Καλοί άνθρωποι είμαστε, όταν διεκδικούμε το δίκιο όχι μόνο για εμάς, αλλά για τους ανθρώπους γύρω μας. (δεν λέω ότι είμαι καλός άνθρωπος, απλά δεν επιτρέπω σε κάποιον να κάνει κακό σε άλλους ανθρώπους, όταν το βλέπω να συμβαίνει).
Και θέτω τα εξής ερωτήματα:
Είμαστε καλοί άνθρωποι όταν επιτρέπουμε στους γύρω μας να κάνουν κάτι κακό εις βάρος εμάς και άλλων ανθρώπων;
Μήπως είμαστε κι εμείς συνένοχοι σε αυτό;
Μήπως αν βρούμε ένα τρόπο αυτό να σταματήσει, μπορεί να μην μας συμπαθούν αυτοί που κάνουν το κακό, αλλά εμείς προστατεύουμε την κοινωνία;
Γιατί μας νοιάζει τόσο πολύ η άποψη αυτού που κάνει κακές πράξεις εις βάρος των άλλων, από την άποψη των ανθρώπων που αδικούνται;
Πολλές φορές ένας από αυτούς που αδικούνται είναι και ο εαυτός μας.
Ας αποφασίσουμε να είμαστε καλοί άνθρωποι.
Με αγάπη,
Αχιλλέας Γεωργίου
Φίλε Αχιλλέα , πραγμάτικα με έβαλες σε έντονο προβλημάτισμο και σκέψεις με αυτό που έγραψες .Συνηδιτοποίησα ότι όσες φόρες έχω πράξει ανάλογα νιώθω περίεργα συναισθήματα και συνάμα πως ανήκω με την μερία των λίγων δηλάδη στην μειονότητα αλλά βασικά αύτο που μένει στο τέλος είναι μεγάλη ικανοποίηση και μία ακόμη νίκη . Πάντως ευχαριστώ πολύ για αυτό το ερέθισμα που μου έδωσες.
Λάμπρο μου συνέχισε το δρόμο της προόδου στη ζωή σου
Πολυ σωστο τελικα ο καλος ανθρωπος οταν λεει αληθειες και μιλα γινεται κακος για καποιους ,που θελουν να γινεται το δικο τους !
Ευχαριστούμε για το σχόλιό σου Άννα μου