Ένα παιδί ρώτησε τον πατέρα του:
– Μπαμπά όταν βοηθάω τους φίλους μου, κανένας δεν αναγνωρίζει αυτό που κάνω και πολλοί από αυτούς θέλουν να το εκμεταλλευτούν κιόλας. Γιατί μου συμβαίνει αυτό; Δεν θέλω να το ζω άλλο.
Και ο πατέρας του απάντησε:
– Σήμερα θέλω να μου κάνεις μια χάρη.
– Εννοείται μπαμπά.
– Σήμερα θέλω να πας εσύ στο στάβλο και να ταΐσεις τα ζωάκια μας.
– Εντάξει μπαμπά. Δεν μου πολυαρέσει αυτό, αλλά θα το κάνω γιατί σε αγαπώ πολύ. Αν και δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει με αυτό που σε ρώτησα.
– Πήγαινε και θα καταλάβεις.
Το παιδάκι συνέχιζε να ταΐζει κάθε μέρα τα ζωάκια και στην πορεία άρχισε να του αρέσει πολύ.
Μετά από μια εβδομάδα κιόλας, δεν χρειαζόταν πια να του λέει ο πατέρας του να πηγαίνει, το έκανε από μόνος του.
Ήταν ένα παιδί που ούτως η άλλως του άρεσε πολύ να προσφέρει.
Μετά από λίγο καιρό ο πατέρας του τον ρώτησε:
– Σε βλέπω να πηγαίνεις καθημερινά στο στάβλο και να ταΐζεις τα ζωάκια παρόλο που δεν σου αρέσει. Άλλαξε κάτι;
– Ναι μπαμπά. Άλλαξαν πολλά. Τελικά είναι πολύ ωραίο όλο αυτό. Μου αρέσει να ταΐζω τα ζωάκια, νιώθω σημαντικός για αυτά. Χωρίς εμένα δεν ξέρω τι θα έκαναν.
-Και να σε ρωτήσω κάτι ακόμη. Σου είπαν ποτέ ευχαριστώ τα ζωάκια; Αναγνώρισε κάποιο από αυτά το μέγεθος της προσφοράς σου;
– Όχι μπαμπά. Αφού δεν μιλάνε.
– Παρόλα αυτά, εσύ νιώθεις ωραία όταν τα ταΐζεις, σωστά; Άσχετα με το αν δεν στο αναγνωρίζουν.
– Ναι μπαμπά. Νιώθω υπέροχα.
– Και αν δεν πήγαινες μια μέρα επειδή είχες δουλειά και πήγαινα εγώ στη θέση σου, πιστεύεις ότι θα θύμωναν μαζί σου;
– Όχι μπαμπά, γιατί σημασία για εκείνα έχει να βρουν το φαγητό τους. Δεν τα νοιάζει ποιος τους το έδωσε. Και εγώ πάλι χαρούμενος θα είμαι επειδή θα ξέρω ότι είναι αυτά καλά.
– Μπράβο αγόρι μου τώρα κατάλαβες τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος της προσφοράς;
– Όχι ακόμα μπαμπά.
– Θα στο εξηγήσω.
Δεν προσφέρεις για να στο αναγνωρίσει ό άλλος, αλλά γιατί το νιώθεις! Δεν συνέχισες να ταΐζεις τα ζωάκια επειδή στο είπα εγώ. Ούτε γιατί στο ζήτησαν εκείνα.
Αλλά γιατί εσύ το ήθελες και ένιωθες όμορφα μέσα από αυτό.
Το ίδιο ισχύει και για τους φίλους σου. Αν θέλεις να τους προσφέρεις, το κάνεις γιατί εσύ νιώθεις καλά.
Το κάνεις για εσένα και όχι για εκείνους.
Κι όταν δεν θα νιώθεις ότι πρέπει να το κάνεις άλλο, τότε να μην το κάνεις.
Να ακούς το συναίσθημά σου, γιε μου.
Το συναίσθημά σου, λέει πάντα την αλήθεια.
Κείμενο: Αχιλλέας Γεωργίου
