Καθόμουνα στου Ψυρρή για φαγητό. Ξαφνικά ένας άνθρωπος (που πουλούσε λουλούδια) μου προσφέρει ένα λουλούδι. Μου λέει, στο χαρίζω. Μετά μου λέει, θέλω να σου πω και την μοίρα σου, έτσι γιατί είσαι καλός άνθρωπος…Του λέω ναι, πες τη μου. (Δεν πιστεύω στη μοίρα. Απλά ήθελα να του κάνω το χατίρι. Μια αγαπημένη μου φράση λέει: αν υπήρχε μοίρα και τύχη, ποιο είναι τότε το νόημα της ζωής;)
Μου την λέει. (Δεν θα σας πω τι μου είπε). Μετά μου λέει, δώσε μου 15 ευρώ έχω και 2 παιδιά. Του λέω, θα σου δώσω γιατί είχα αποφασίσει να σου δώσω πριν καν εσύ μου το ζητήσεις. Επέμεινε να του δώσω 15 ευρώ. Του λέω, εσύ μου προσέφερες αυτό που ήθελες. θα με αφήσεις να σου προσφέρω και εγώ αυτό που θέλω;
Δεν σας σας πω πόσα του έδωσα. Αυτό που χρειάζεται όμως να κρατήσουμε από αυτή την ιστορία, είναι αφήσουμε τους ανθρώπους να μας προσφέρουν αυτό που πραγματικά νιώθουν. Πολλές φορές μπορεί να είναι πολύ περισσότερο από αυτό που θα τους ζητούσαμε…Η προσφορά δεν είναι υποχρέωση. Έχει μόνο αγάπη που βγαίνει μέσα από την καρδιά μας.
Την αγάπη μου,Αχιλλέας!!!
