18 Δεκεμβρίου 2018
Αχιλλέα μου, εκφράζοντάς σου το ευχαριστώ μου, την ευγνωμοσύνη μου και την αγάπη μου για αυτό το υπέροχο που είσαι, σου θυμίζω αυτό: Στην πρώτη μας διαδικτυακή συνάντηση, ένοιωθα σαν ναυαγός σε φουρτουνιασμένη θάλασσα (θυμάσαι!!!). Κι εσύ…, αντίθετα με την προσδοκία μου, δε με έβγαλες στην ασφάλεια της στεριάς. Όχι. Έντεχνα και υπομονετικά, με έμαθες, άλλοτε να βυθίζομαι στη μαγεία του βυθού, ανακαλύπτοντας και αναδύοντας στην επιφάνεια τους κρυμμένους θησαυρούς και αξίες μου και άλλοτε πως να απολαμβάνω τα αφρώδη κύματα, αντιμετωπίζοντάς τα ως προκλήσεις ζωής.
Με ώθησες να πετάξω πάνω απ τα σύννεφα, τραγουδώντας “πάνω απ τα σύννεφα μαζί μου έλα”, προσκαλώντας και άλλους να ανυψωθούν μαζί μου.
Να συνεχίσεις να έχεις τον ενθουσιασμό, την έμπνευση , τη διαδραστικότητα, τα εύστοχα παραδείγματα, το χαμόγελο, το “οιστρηλατικό” ταμπεραμέντο, την ισχυρή παρακίνηση, την αμεσότητα, τη ζωντάνια, τη συνέπεια, το σεβασμό, τη δίψα για νέα γνώση, την κατανόηση, την ευελιξία, την αντίληψη, την ενσυναίσθηση, την επικοινωνιακή δεξιότητα, την ευστοχία και την ευγενική καλοσύνη. Είσαι ένας άνθρωπος που θέλεις να εξελίσσεσαι, και εύχομαι να μην το αλλάξεις ποτέ.
Και όλα αυτά γιατί είσαι:
Με μια λέξη:Ηγέτης!!!! Σε αγαπώ!!!
Γεωργία
